സഭയ്ക്കുവേണ്ടി സംസാരിക്കേണ്ടിവരുമ്പോഴൊക്കെ മനസ്സില്‍ ഉണരുന്ന ഒരു വികാരമുണ്ട് – ഞാന്‍ പ്രതിക്കൂട്ടിലാണ്. എന്തിന്? ഞാന്‍ വിശ്വാസിയാണ് എന്നതാണു കാരണം. വിശ്വാസിയാകുക വല്ലാത്ത ഭാരമാണോ? മാത്രമല്ല, എപ്പോള്‍ വേണമെങ്കിലും പ്
അരിസ്റ്റോട്ടല്‍ ചരിത്രകാരനെയും സാഹിത്യകാരനെയും വേര്‍തിരിക്കുന്നത് ഇന്നലെയുടെയും നാളെയുടെയും കഥ പറയുന്നവര്‍ എന്ന വിധത്തിലാണ്. ഇന്നലെ ചത്തതാണ്, എന്നാല്‍ നാളെ ജനിക്കാത്തതുമാണ്. അതുകൊണ്ടു സാഹിത്യകാരന്‍ ഇല്ലാത്തതു പറയുന
പ്രശസ്ത ജര്‍മന്‍ മിസ്റ്റിക്കായ മയിസ്റ്റര്‍ എക്കാര്‍ട്ടിന്‍റെ പള്ളിപ്രസംഗങ്ങളിലൊന്നില്‍ പറയുന്നു, “മനുഷ്യന്‍റെ അവസാനത്തേതും അത്യുന്നതവുമായ വിടപറയല്‍ ദൈവത്തിനുവേണ്ടി ദൈവത്തില്‍ നിന്നുള്ള വിടപറയലാണ്.” ദൈവത്തിനുവ
അധികാരമാണ് ഏതാണ്ട് എപ്പോഴും രേഖകള്‍ എഴുതുന്നത്. അതുകൊണ്ടു ചരിത്രമായി മാറുന്നത്, അധികാരികളുടെ രേഖകളാണ്. ഈ അധികാരികള്‍ പലപ്പോഴും ആണുങ്ങളുമാണ്. ചരിത്രം അങ്ങനെ ആണുങ്ങളുടെ ചരിത്രമാണ്. അതു സമ്പന്നരുടെയും പ്രശസ്തരുടെയും വിജയ
ക്രൈസ്തവചിന്തയുടെ ആചാര്യനായ സോറണ്‍ കീര്‍ക്കെഗോര്‍ “ക്രൈസ്തവസാമ്രാജ്യം ക്രൈസ്തവികതയെ കൊന്നു” എന്നു വിമര്‍ശിച്ചു. വിശുദ്ധ ചരിത്രം ചരിത്രത്തിനു പുറത്തുനില്ക്കുന്നു. ക്രൈസ്തവികതയിലേക്കുള്ള പ്രവേശനം പാപബോധത്തിലൂടെ
പാശ്ചാത്യനാടുകളുടെ തത്ത്വചിന്തയുടെ പിതാമഹനായ സോക്രട്ടീസ് അവസാനമായി പറഞ്ഞ വാചകം എന്തായിരുന്നു? പ്ലേറ്റോയുടെ ഫേദ്രൂസ് എന്ന പുസ്തകപ്രകാരം അതു “ക്രീറ്റോ, ആസ്ലേപിയൂസിലേക്ക് ഒരു കോഴിനേര്‍ച്ചയുണ്ട്. അതു കൊടുക്കണം, മറക്കരു
സന്തിയാഗോ ഭാഗ്യകെട്ടവനാണ്. അവനുമായി കടലില്‍ പോകാന്‍ മീന്‍പിടുത്തക്കാര്‍ വിസമ്മതിക്കുന്നു. കാരണം വ്യക്തം. ഭാഗ്യംകെട്ടവന്‍റെ കൂട്ടുകാരനാണു മനോലിന്‍ എന്ന പയ്യന്‍. ദൈവം നമ്മോടുകൂടെ എന്നര്‍ത്ഥമുള്ള പേരുകാരന്‍. പക്ഷേ, അവന്
തലയ്ക്കു മുകളിലൂടെ കടന്നുപോകുന്ന വിമാനത്തിന്‍റെ ഹുങ്കാരം. മനുഷ്യന്‍റെ യാത്രയുടെ അഹന്ത ആക്രോശിച്ചു ജീവിതം ശബ്ദമുഖരിതമാണ്. പക്ഷേ, കാലം കടന്നുപോകുന്നതു മനുഷ്യന്‍ കേള്‍ക്കുന്നില്ല. കാലത്തിന്‍റെ കടന്നുപോക്കിന്‍റെ ശബ്ദമാ
ഗോവ ബസ്ലിക്ക പൈതൃക സംരക്ഷണ പദ്ധതിയില്‍ തുടരും
സ്നേഹമെന്നാല്‍ പൊള്ളവാക്കുകളല്ല, പ്രവൃത്തിയും സേവനവുമാണ് -മാര്‍പാപ്പ
ചിന്താജാലകം
