അഗസ്റ്റിന്‍ ചെങ്ങമനാട്
വികാരിയച്ചന്മാര്‍ വന്നും പോയുമിരിക്കും. ഇവര്‍ പല സ്വഭാവക്കാരാകും. ഇടവകക്കാരുടെ ഹൃദയം കവര്‍ന്നവരും അവരുടെ ഹൃയങ്ങളില്‍ പീഠമിട്ട് ഇരിക്കുന്നവരുമുണ്ടാകും. കഴിവുള്ളവരും ഇല്ലാത്തവരും ഉണ്ടാവാം. ചില വികാരിമാര്‍ക്കു വികസനത്തിലാകും താത്പര്യം. സാഹിത്യാഭിരുചിയുള്ളവരാണെങ്കില്‍ ഇടവകയില്‍ സാഹിത്യാഭിരുചിയുള്ള പ്രതിഭകളെ കണ്ടെത്തി പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കും, ഉയര്‍ത്തിക്കൊണ്ടു വരും. ചില വൈദികര്‍ ഇടവകയിലെ കിടപ്പു രോഗീ സന്ദര്‍ശകരാണ്. എത്ര ദൂരെ താമസിക്കുന്നവരാണെങ്കിലും അവിടെ പോയി വി. കുര്‍ബാന കൊടുക്കും.സേവനത്തിലും ശുശഎ. വി. ഫ്രാന്‍സീസ്, ഉദയംപേരൂര്‍
2018 ജൂണ്‍ 14-ല്‍ സത്യദീപത്തിലെ "വരികള്‍ക്കിടയില്‍" പംക്തി വായിച്ചതില്‍ കുറേ സംശയങ്ങള്‍ ശേഷിക്കുന്നതായി തോന്നി. അതിന്‍റെ അവസാന ഭാഗത്ത് "സത്യത്തെ മുറുകെപ്പിടിച്ച് കുരിശില്‍ മരിച്ച യേശുവിനെ അനുകരിക്കുന്ന അല്മായരുടെ നിര ഇനിയും കേരളസഭയില്‍ ഉണ്ടാകേണ്ടിയിരിക്കുന്നു." തുടര്‍ന്ന് രണ്ടാം വത്തിക്കാന്‍ കൗണ്‍സില്‍ പറയുന്നു - "സഭാശുശ്രൂഷയിലുള്ള ചുമതലകള്‍ വിശ്വാസപൂര്‍വം അല്മായരെ ഏല്പിക്കുകയും പ്രവര്‍ത്തിക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവും സൗകര്യവും നല്കുകയും വേണം" (തിരുസഭ 37). ആദ്യവാചകത്തിലെ ലേഖകന്‍റെ ആഗ്രജോസ്മോന്, ആലുവ
"ദൈവവിളി ചര്‍ച്ചകളുമായി കെസിബിസി" എന്ന തലക്കെട്ടില്‍ 9.6.2018 ശനിയാഴ്ച മാതൃഭൂമി ദിനപത്രത്തില്‍ വന്ന വാര്‍ത്തയില്‍ സീറോ-മലബാര്‍സഭ മുന്‍ വക്താവിന്‍റെ അഭിപ്രായത്തോടു യോജിക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല."അഭയകേസും ഞാറയ്ക്കല്‍കേസും കന്യാസ്ത്രീകളുടെ ദൈവവിളിയുടെ വേരറുത്ത സംഭവങ്ങളാണ്" എന്നാണ് അച്ചന്‍ അഭിപ്രായപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. ഇതേപോലെ ഒറ്റപ്പെട്ട സംഭവങ്ങള്‍ സഭാചരിത്രത്തില്‍ മുമ്പും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ, അക്കാലത്തൊന്നും ദൈവവിളി ഇത്രയും കുറഞ്ഞിരുന്നില്ല. മാത്രമല്ല അച്ചന്‍ പ്രതിപാദിച്ച ഞാറയ്ക്കല്‍ ഇടവകയില്ജോര്ജ് മുരിങ്ങൂര്‍
"കര്‍ഷകനു പാര്‍ക്കാന്‍ കഴിയാത്ത ഇടമായി കേരളം മാറുന്നോ?" എന്ന ലേഖനം (24-30 മേയ്) സത്യദീപം കര്‍ഷകര്‍ക്കും കാര്‍ഷികമേഖലയ്ക്കുംവേണ്ടി പ്രസിദ്ധീകരിച്ച നല്ല ലേഖനങ്ങളില്‍ ഒന്നാണ്. ഡോ. എന്‍. ശുദ്ധോദനന്‍ ഈ ലേഖനം മുഖേന കര്‍ഷകരുടെ പ്രശ്നങ്ങള്‍ പൊതുജനങ്ങളുടെയും സര്‍ക്കാരിന്‍റെയും മുമ്പില്‍ അവതരിപ്പിച്ചു.പൊതുസമൂഹവും ഗവണ്‍മെന്‍റുകളും കര്‍ഷകനെ വിലകെട്ട ജന്തുവായി കണക്കാക്കി അവനെ അംഗീകരിച്ചില്ല; അവനെ മാനിച്ചില്ല.അവഗണിക്കപ്പെട്ടതുകൊണ്ടു നിലനില്പിനുവേണ്ടി നെടുവീര്‍പ്പുകളും നിലവിളിയുമായി നോക്കിനില്ക്കുപി.ഒ. ലോനന്‍, കോന്തുരുത്തി
വണക്കമാസാചരണങ്ങളുടെ പ്രസക്തി എന്ന വി.എം. ഉലഹന്നാന്‍റെ ലേഖനം (ലക്കം 41) ഏറെ പ്രസക്തവും കാലോചിതവുമായിരുന്നു. വണക്കമാസ പുസ്തകങ്ങള്‍ ആവശ്യമായി വന്ന സാഹചര്യവും അതിന്‍റെ ഉത്ഭവചരിത്രവും ഏറെക്കുറെ സമഗ്രമായി വിവരിച്ചിരിക്കുന്നത് കൗതുകകരമാണ്. ഇപ്പോള്‍ 70 പിന്നിട്ട എന്‍റെ ചെറുപ്പകാലത്ത് ഓരോ ഭവനത്തിലും ഇത് ഉത്സവംപോലെ കൊണ്ടാടിയിരുന്നത് ഓര്‍ക്കുന്നു.ആ നല്ല നാളുകള്‍ എങ്ങോ പോയ്മറഞ്ഞു. ഇന്നു വീടുകളില്‍ വണക്കമാസവായന അപൂര്‍വമായിരിക്കുന്നു. ഇപ്പോള്‍ പുതിയ പുസ്തകമാണല്ലോ? ആദ്യകാലത്തെ പുസ്തകങ്ങളില്‍ ശുദ്
