സാന്ത്വന പ്രകാശമേ നയിച്ചാലും
എന്നെ വലയം ചെയ്യുന്ന ഇരുട്ടില്‍
എന്നെ നീ നയിച്ചാലും
ഇരുണ്ട രാത്രി, വീടോ അതിദൂരത്ത്!
എന്നെ നീ നയിച്ചാലും
എന്‍റെ ചുവടുകളെ നീ കാക്കുക.
ദൂരക്കാഴ്ചയല്ല ഞാന്‍ തേടുന്നത്,
അടുത്തൊരു കാല്‍വയ്പ്, അതുമാത്രം മതി.
ഞാന്‍ ഇവ്വിധമായിരുന്നില്ല.
നീ എന്നെ നയിക്കണമെന്നു
ഞാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചതുമില്ല.
എന്‍റെ മാര്‍ഗ്ഗം സ്വയം കണ്ടെത്താമെന്നു
ഞാന്‍ വ്യാമോഹിച്ചു.
എന്നാല്‍ ഇനി നീ തന്നെ എന്നെ നയിച്ചാലും.
പകലിന്‍റെ പകിട്ടു കണ്ടു ഞാന്‍ ഭ്രമിച്ചുപോയി.
ഉള്ളില്‍ ഭീതി പുകഞ്ഞിട്ടും
അഹങ്കാരം എന്‍റെ മനസ്സിനെ ഭരിച്ചു.
അതു പോകട്ടെ,
ഇനി നീ തന്നെ എന്നെ ഭരിക്കണം.
ജോണ്‍ ഹെന്‍റി ന്യൂമാന്‍
