ഈ ലേഖനം സിനഡിന്റെ ഫലങ്ങളെയും സിനഡലിറ്റിയുടെ ദൈവശാസ്ത്രപരമായ അടിത്തറകളെയും വിശദമായി വിശകലനം ചെയ്യുന്നു. സിനഡില്‍ ചര്‍ച്ച ചെയ്ത ക്രിസ്തുവിന്റെ സാന്നിധ്യം, കരുണയുടെ ആഹ്വാനം, ഐക്യത്തിന്റെ ആവശ്യകത എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകള്‍ക്കാണ് ഇതില്‍ പ്രധാനമായും ഊന്നല്‍ നല്‍കുന്നത്. രണ്ടാം വത്തിക്കാന്‍ കൗണ്‍സിലിലും മജിസ്ടീരിയത്തില്‍ നിന്നുള്ള നിഗമനങ്ങള്‍ സഭയുടെ കൂട്ടായ്മയും ദൗത്യത്തിന്റെ പ്രാധാന്യവും വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. സമാധാനത്തിനും അനുരഞ്ജനത്തിനും കാംക്ഷിക്കുന്ന ലോകത്തില്‍, ക്രിസ്തുവിന് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്ന ജ്ഞാനസ്‌നാന ഐക്യവും സഹകരണ ശ്രമങ്ങളും സഭാ ജീവിതത്തിന്റെയും വിശാല ലോകത്തിന്റെയും ബന്ധങ്ങളെ സമഗ്രമായി പരിവര്‍ത്തനം ചെയ്യാനുള്ള ഒരു നവവ്യാഖ്യാനമായി സിനഡലിറ്റിയെ അവതരിപ്പിക്കുന്നു.

• ഉറവിടത്തിലേക്ക് (Sorgente) തിരിച്ചുവരവ്: ക്രിസ്തുവിനെ സിനഡില്‍ കണ്ടുമുട്ടല്‍

സിനഡലിറ്റിയുടെ യാത്രയെപ്പറ്റി സിനഡ് പറയുന്നത്, ഉയിര്‍പ്പിന്റെ പ്രഭാതത്തില്‍ ശിഷ്യര്‍ പിന്തുടര്‍ന്ന പാതയുടെ വിചിന്തനമാണ്. യോഹന്നാന്‍ 20:11-18 ല്‍ ഉയിര്‍ത്തെഴുന്നേറ്റ കര്‍ത്താവുമായി മേരി മഗ്ദലന അനുഭവിച്ച കൂടിക്കാഴ്ച സഭയുടെ സാക്ഷ്യത്തിലൂടെ ഉള്‍ക്കൊള്ളേണ്ട അനുഭവമെന്ന നിലയില്‍ അടിവരയിടുന്നു. മേരി മഗ്ദലനയുടെ യാത്ര, സഭയില്‍ നിന്ന് ഒഴുകുന്ന കരുണയും സമാധാനത്തിനായുള്ള ആഹ്വാനവുമാണ്. പുനരുത്ഥാനത്തിലെ ക്രിസ്തുവിന്റെ അനുഭവം വിശ്വസ്തരെ ദൈവത്തോടൊപ്പം 'ആത്മാവില്‍ ഉയരുന്ന അഗാധ ഐക്യത്തിലേക്ക് ആകര്‍ഷിക്കുന്നു' എന്ന് ഹിപ്പോയിലെ അഗസ്റ്റിന്‍ പറയുന്നു (Ennarationes in Psalmos, 148). സിനഡലിറ്റിയെ ശ്രവണത്തിന്റെയും കരുണയുടെയും ഐക്യത്തിന്റെയും യാത്രയായി മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകുന്നതില്‍ ഫ്രാന്‍സിസ് പാപ്പയുടെ പ്രചോദനവും പ്രധാനമാണെന്ന് സിനഡ് വ്യക്തമാക്കുന്നു. ക്രിസ്തുവിലുള്ള സഭയുടെ അടിത്തറയിലേക്ക് മടങ്ങേണ്ടതിന്റെ പ്രാധാന്യം സിനഡ് പ്രാരംഭ സെഷനുകളില്‍ ശുപാര്‍ശ ചെയ്യപ്പെടുന്നു. ഈ തിരിച്ചുവരവ്, ഒരു തിരിച്ചുള്ള യാത്രയെന്നതിലുപരി പരിശുദ്ധ കുര്‍ബാനയിലും സാമൂഹിക ആരാധനയിലും വ്യക്തമായ പുനരന്വേഷണത്തിനുള്ള ക്ഷണമാണ്.

• മനുഷ്യരാശിയുടെ മുറിവുകള്‍: അനുകമ്പയിലേക്കും സമാധാനത്തിലേക്കുമുള്ള ആഹ്വാനം

ക്രിസ്തുവിന്റെ ക്രൂശിതമരണത്തെയും ഉയിര്‍ത്തെഴുന്നേല്‍പ്പിനെയും ധ്യാനിക്കുമ്പോള്‍, ആഗോള തലത്തിലുള്ള അനീതികളെ നേരിടേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകത സിനഡ് അടിവരയിടുന്നു. വിശ്വാസികളുടെ ജ്ഞാനസ്‌നാന അനന്യത, പ്രത്യാശയുടെ പ്രതീകമായി നിലകൊള്ളുന്നു. സാമൂഹിക അനുകമ്പയ്ക്കും സമാധാന നിര്‍മ്മാണത്തിനുമുള്ള മാര്‍ഗങ്ങളും ഫ്രാന്‍സിസ് പാപ്പയുടെ ആശയങ്ങളുടെ കേന്ദ്രവുമായും സിനഡ് വിശകലനം ചെയ്യുന്നു. 'ലോകത്തിന്റെ വേദനയ്ക്ക് ആശ്വാസം നല്‍കുന്നു' എന്ന നാസിയാന്‍സസിലെ ഗ്രിഗറിയുടെ വാക്കുകള്‍ പ്രകാരം, സിനഡ് ഈ മുറിവുകളെ നിരാശയുടെ സ്രോതസ്സുകളായി കാണുന്നില്ല, മറിച്ച് 'ശാന്തിയുടെയും സമാധാനത്തിന്റെയും വിളംബരമായ ദൈവത്തിന്റെ ആഹ്വാനമായി തിരിച്ചറിയുന്നു' (Gaudium et Spes, 1).

• സംഭാഷണത്തിന്റെ സമ്പന്നത: കൂട്ടായ്മ, പങ്കാളിത്തം, ദൗത്യം സ്വീകരിക്കുക

2021 മുതല്‍ ആരംഭിച്ച സിനഡല്‍ പ്രക്രിയ, സഭയുടെ ആഗോളതലത്തിലുള്ള വിവിധ ശബ്ദങ്ങളെ ഉള്‍പ്പെടുത്തി. രൂപതാതലത്തിലും ആഴത്തിലുള്ള കൂടിയാലോചനകളിലൂടെ ഇത് മുന്നേറി. ഇതിലൂടെ 'കൂട്ടായ്മ, പങ്കാളിത്തം, ദൗത്യം' എന്ന മൂന്നു പ്രധാന ഘടകങ്ങള്‍ ഉദ്‌ഘോഷിക്കപ്പെടുന്നു. രണ്ടാം വത്തിക്കാന്‍ കൗണ്‍സിലിന്റെ പാഠങ്ങളിലും പ്രത്യേകിച്ചും സഭയെ ഒരു സമൂഹമായി കാണുകയും ലോകത്തിനുമുന്നില്‍ സാക്ഷ്യം വഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ലുമന്‍ ജെന്‍ഷ്യം എന്ന ദര്‍ശനത്തിലും ഈ ചിന്തകള്‍ക്ക് അടിത്തറ ലഭിക്കുന്നു. സിനഡ്, സഭയെ ഒരു സ്ഥാപനം മാത്രമല്ല, പങ്കിട്ട ദൗത്യം കൈമാറുന്ന വിശ്വാസികളായ ഒരു സമൂഹമായാണ് കാണുന്നത്.

• നാനാത്വത്തില്‍ ഐക്യം: ജ്ഞാനസ്‌നാനത്തിന്റെ പൊതുസ്വത്വം

സിനഡല്‍ വിചിന്തനത്തിന്റെ പ്രധാന ഫലങ്ങളില്‍ ഒന്നാണ് പ്രാരംഭ കൂദാശയായ ജ്ഞാനസ്‌നാനത്തില്‍ അടിയുറച്ച ഐക്യത്തിനുള്ള പുതുതായി നല്‍കപ്പെട്ട ഊന്നല്‍. ഈ പൊതുസ്വത്വം, സഭയിലെ വൈവിധ്യങ്ങളെ ബന്ധിപ്പിക്കുകയും, വ്യത്യാസങ്ങള്‍ നിലനിര്‍ത്തിയുള്ള ഐക്യം ആഘോഷിക്കാനും സാധ്യതയൊരുക്കുന്നു. ക്രിസ്തുവിന്റെ ശരീരത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിശുദ്ധ പൗലോസിന്റെ പഠനങ്ങള്‍—'യഹൂദരോ ഗ്രീക്കുകാരോ ആകട്ടെ, എല്ലാവരും ഒരു ശരീരത്തിലേക്ക് ജ്ഞാനസ്‌നാനം സ്വീകരിക്കുന്നു' (1 കോറി. 12:13)—ഈ ദര്‍ശനത്തെ പിന്തുണക്കുന്നു.

ദൗത്യത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനമായി ജ്ഞാനസ്‌നാന ഐക്യത്തിനുള്ള സിനഡിന്റെ ഊന്നല്‍, സാംസ്‌കാരികം, ഭാഷ, ദൈവശാസ്ത്രം എന്നിവയിലൂടെയുള്ള ശിഷ്യത്വത്തിന്റെ പുതുമയുള്ള ബോധം വളര്‍ത്തുന്നതിനുവേണ്ടിയാണ്. കോംഗാര്‍ പോലുള്ള ദൈവശാസ്ത്രജ്ഞര്‍ ഊന്നിപ്പറയുന്നതുപോലെ, 'ദൈവജനം' എന്ന ആശയം വൈവിധ്യത്തില്‍ ഐക്യത്തിനായുള്ള സമഗ്ര പ്രതിബദ്ധതയിലേക്ക് നമ്മെ ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നു. അതിനാല്‍, ജ്ഞാനസ്‌നാനം ഈ പങ്കിട്ട സ്വത്വത്തിന്റെ ഉറവിടമാണ് (Lay People in the Church).

• രണ്ടാം വത്തിക്കാന്‍ കൗണ്‍സിലിന്റെ ദര്‍ശനം: സിനഡലിറ്റിയിലൂടെ നവീകരണം

സിനഡലിറ്റിയുടെ ദൈവശാസ്ത്രപരമായ പ്രചോദനം സിനഡ് രണ്ടാം വത്തിക്കാന്‍ കൗണ്‍സിലില്‍ നിന്നാണ് എടുക്കുന്നത്. സിനഡലിറ്റിയെ സഭയുടെ ജീവിതത്തെ സമ്പന്നമാക്കുന്ന തുടര്‍ച്ചയായ ഒരു നവീകരണ പ്രക്രിയയായി അവര്‍ കാണുന്നു. കണ്‍സിലിയര്‍ മജിസ്റ്റീരിയത്തില്‍ വേരൂന്നിയ ഈ നിരന്തര പരിവര്‍ത്തനയാത്ര, സുവിശേഷം നവീകരണ മനോഭാവത്തോടെ കേള്‍ക്കാനും ഈ ദര്‍ശനത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നതിന് സഭയുടെ ഘടനകളില്‍ പുനര്‍മൂല്യനിര്‍ണ്ണയം നടത്താനും ആവശ്യപ്പെടുന്നു.

സിനഡ് സിനഡാലിറ്റിയെ സഭയുടെ പ്രവചനീകവും മിഷനറി മനോഭാവവും പുനരുജ്ജീവിപ്പിക്കുന്നതിനായി രൂപപ്പെടുത്തുന്നു. ഇതിലൂടെ, ഐക്യത്തിന്റെയും അനുകമ്പയുടെയും ആത്മീയതയിലൂടെ ലോകത്തോടുള്ള ആഴത്തിലുള്ള ഇടപെടലുകള്‍ക്ക് തുടക്കമിടുന്നു. കൗണ്‍സില്‍ സഭയ്ക്ക് 'ഒരു പുതിയ പെന്തക്കോസ്ത്' ആയി മാറണമെന്നുകരുതിയ ജോണ്‍ 23-ാമന്റെ പ്രാര്‍ഥനയും സിനഡ് പ്രതിധ്വനിക്കുന്നു.

• കരുണ, അനുതാപം, അനുരഞ്ജനം: പരിവര്‍ത്തനത്തിന്റെ ഒരു യാത്ര

സിനഡലിറ്റിയിലേക്കുള്ള സഭയുടെ യാത്രയെ അനുഗമിക്കുന്ന വെല്ലുവിളികളെ അംഗീകരിച്ച്, സിനഡ് കരുണയുടെ ആത്മീയതയെ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്നു. സമാധാനം, നീതി, പ്രപഞ്ചം എന്നിവയ്‌ക്കെതിരായ പാപങ്ങളെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ് അനുതാപപൂര്‍വമായ മനോഭാവം സ്വീകരിക്കാന്‍ സഭയെ സിനഡ് ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നു. ഫ്രാന്‍സിസ് പാപ്പാ തന്റെ പ്രബോധനങ്ങളിലും ഇടയലേഖനങ്ങളിലും കരുണയെ സഭയുടെ ദൗത്യത്തിന്റെ ഹൃദയമായി ഉയര്‍ത്തിക്കാണിക്കുകയും ആഴത്തിലുള്ള മാനസാന്തരത്തിലേക്ക് എല്ലാവരെയും ക്ഷണിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.

അഗസ്റ്റിന്‍ ഒരിക്കല്‍ പറഞ്ഞതുപോലെ, 'മുറിവുകള്‍ക്കുള്ള ഔഷധമാണ് കാരുണ്യം; അത് ലോകത്തിലെ സഭയുടെ ആധികാരികതയുടെ അടയാളമാണ്' (De Trinitate, XIV). കരുണയിലുള്ള സിനഡിന്റെ ഊന്നല്‍, ഭിന്നിച്ച ലോകത്തില്‍ അനുരഞ്ജന സാന്നിധ്യമാകാനുള്ള സഭയുടെ പ്രതിബദ്ധതയെ കൂടുതല്‍ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു.

• നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന വിവേചനവും ദൈവാഹ്വാന അധിഷ്ഠിത നവീകരണവും

സിനഡല്‍ യാത്രയുടെ നിര്‍ണായക ഘടകം തൊഴിലിന്റെ വിവേചനത്തിനും പങ്കിട്ട ശുശ്രൂഷയ്ക്കും നല്‍കുന്ന ഊന്നലാണ്. വൈവിധ്യമാര്‍ന്ന കൃപകളുടെ ഒരു സമുദായം എന്ന നിലയില്‍ സഭയുടെ ആശയത്തില്‍ വേരൂന്നിയ സിനഡ്, സാധാരണ നിയുക്ത ദൗത്യത്തിലുടനീളം പൗരോഹിത്യ നവീകരണത്തിനായി വാദിക്കുന്നു. ഈ പുതുക്കിയ ശ്രദ്ധ, സഹകരണത്തെ പരിപോഷിപ്പിക്കാനും സഭയുടെ ദൗത്യത്തെ സമ്പന്നമാക്കാനും ലക്ഷ്യമിടുന്നു.

ബാല്‍തസാറിനെപ്പോലെയുള്ള ദൈവശാസ്ത്രജ്ഞരുടെ ഉള്‍ക്കാഴ്ചകള്‍, ഈ ദൗത്യത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള മാതൃകയെ അടിവരയിടുന്നു. ഇത് ലോകത്ത് സാക്ഷ്യം വഹിക്കാനുള്ള സഭയുടെ ആഹ്വാനത്തിന് അത്യന്താപേക്ഷിതമായ സമ്മാനങ്ങളുടെ വൈവിധ്യത്തിന് മുന്‍ഗണന നല്‍കുന്നു (The Laity and the Life of the Counsels).

• സിനഡല്‍ മിഷനറിമാര്‍: സിനഡ് മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകുന്നു

സിനഡാലിറ്റി അസംബ്ലിയില്‍ അവസാനിക്കുന്നില്ലെന്ന് സിനഡ് വ്യക്തമാക്കുന്നു. പകരം, പ്രാദേശിക സമൂഹങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ തുടര്‍ച്ചയായ വിവേചനത്തിനും സംഭാഷണത്തിനും ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്ന സഭയിലെ എല്ലാ അംഗങ്ങള്‍ക്കും ഇത് ഒരു തുടര്‍ച്ചയായ ദൗത്യമാണ്. ഒരു സിനഡല്‍ സഭയുടെ വളര്‍ച്ചയ്ക്ക് സംഭാവന നല്‍കാന്‍ എല്ലാവര്‍ക്കും അധികാരമുള്ള ഒരു 'കൂടിയാലോചന മനോഭാവം' സജീവമായി വളര്‍ത്തിയെടുക്കുന്ന ഒരു സമൂഹമായാണ് സിനഡ് സഭയെ വിഭാവനം ചെയ്യുന്നത്.

ഈ രീതിയില്‍, പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ സാന്നിധ്യത്തില്‍ സജീവമായ സഭ, ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലാ തലങ്ങളിലും സുവിശേഷത്തെ ഉള്‍ക്കൊള്ളാനും സമൂഹത്തെ പരിവര്‍ത്തനം ചെയ്യാന്‍ പ്രവചനീക ശബ്ദമാകാനും വിളിക്കപ്പെടുന്നു.

• ഒരു പ്രവചനീക ദൗത്യത്തിലേക്കുള്ള സിനഡിന്റെ ആഹ്വാനം

പതിനാറാം പൊതുസഭയുടെ അന്തിമ രേഖ, സിനഡിന്റെ കാഴ്ചപ്പാടിനെ അഞ്ച് ഭാഗങ്ങളായി വ്യക്തമാക്കുന്നു. ഓരോ ഭാഗവും സിനഡാലിറ്റിയുടെ നിര്‍ണായക വശങ്ങള്‍ക്കായി നീക്കിവച്ചിട്ടുണ്ട്: പരിവര്‍ത്തനം, ബന്ധങ്ങള്‍, തീരുമാനമെടുക്കല്‍, ഐക്യം, രൂപീകരണം. സുവിശേഷ വിവരണങ്ങളും പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ സാന്നിധ്യവും വഴി നയിക്കപ്പെടുന്ന ഈ സിനഡല്‍ ദര്‍ശനം, സഭയെ ലോകത്ത് അനുകമ്പയുള്ളതും ഏകീകരിക്കുന്നതുമായ ശക്തിയായി വിളിക്കുന്നു.

• ഉപസംഹാരം:

ഈ യാത്രയില്‍, ജ്ഞാനസ്‌നാനമേറ്റ എല്ലാവരെയും സമാധാനം, അനുരഞ്ജനം, പ്രവചനീക സാക്ഷ്യം എന്നിവയുടെ ദൗത്യത്തില്‍ പങ്കുചേരാന്‍ ക്ഷണിക്കുന്നു, സിനഡിന്റെ ദര്‍ശനം ക്രിസ്തുവിന്റെ സാന്നിധ്യത്തില്‍ നങ്കൂരമിടുന്നു. ഫ്രാന്‍സിസ് പാപ്പ പറഞ്ഞതു പോലെയാണ്, 'തകര്‍ന്ന ലോകത്തോടുള്ള ക്രിസ്തുവിന്റെ അനുകമ്പ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്നതിനായി ആത്മാവിന്റെ സ്‌നേഹവും കരുണയും കൊണ്ട് 'ഒരുമിച്ച് നടക്കുന്ന' ഒന്നാണ് സിനഡാലിറ്റിയുടെ യാത്ര.'

• (തുടരും)