ആമുഖം

2024 ഒക്ടോബര്‍ 21ന് ഫാ. തിമോത്തി റാഡ്ക്ലിഫ്, O.P., സിനഡാലിറ്റിയെക്കുറിച്ചുള്ള സിനഡിന്റെ നിര്‍ണായക നിമിഷത്തില്‍ അഗാധമായ ഒരു വിചിന്തനം അവതരിപ്പിച്ചു. സിനഡിന്റെ അന്തിമ രേഖ തയ്യാറാക്കാനും വോട്ടുചെയ്യാനും പങ്കെടുക്കുന്നവര്‍ തയ്യാറെടുക്കുമ്പോള്‍, റാഡ്ക്ലിഫ് തന്റെ ചിന്തകള്‍ ഒരു വാക്കില്‍ കേന്ദ്രീകരിച്ചു: 'സ്വാതന്ത്ര്യം'. തിരുവെഴുത്ത്, ദൈവശാസ്ത്രം, ആത്മീയ സ്രോതസ്സുകള്‍ എന്നിവയില്‍ നിന്ന് ചിന്തകള്‍ ഉന്നയിച്ചുകൊണ്ട്, ബൗദ്ധികവും ആത്മീയവുമായ സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ സഭ തന്റെ ദൗത്യത്തെ സമീപിക്കണമെന്ന് അദ്ദേഹം അഭ്യര്‍ത്ഥിച്ചു. ചിന്തയിലും ഹൃദയത്തിലും സ്വാതന്ത്ര്യം, സഭയുടെ സിനഡല്‍ പ്രക്രിയയുടെ അവിഭാജ്യ ഘടകമായിരിക്കേണ്ടതിന്റെ പ്രാധാന്യം എങ്ങനെയെന്ന് പരിഗണിക്കാന്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിചിന്തനങ്ങള്‍ നമ്മെ ക്ഷണിക്കുന്നു.

• ക്രിസ്തീയ സ്വത്വത്തിന്റെ ഇരട്ടത്താപ്പായ (Double Helix) സ്വാതന്ത്ര്യം

ക്രിസ്തീയ ഡിഎന്‍എയ്ക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം അനിവാര്യമാണെന്ന് ഊന്നിപ്പറഞ്ഞുകൊണ്ടാണ് റാഡ്ക്ലിഫ് ആരംഭിക്കുന്നത്. 'സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്ക് ക്രിസ്തു നമ്മെ മോചിപ്പിച്ചു ' (ഗലാത്യര്‍ 5:1 (POC തര്‍ജ്ജിമ )) എന്ന വിശുദ്ധ പൌലോസിന്റെ പ്രസിദ്ധമായ പ്രസ്താവന അദ്ദേഹം ഉദ്ധരിക്കുന്നു. കൂടാതെ യെരുശലേമില്‍ ഉത്ഥാനത്തെ കുറിച്ച പ്രഖ്യാപിക്കുമ്പോള്‍ അപ്പൊസ്തലന്മാര്‍ ചെയ്തതുപോലെ സ്വതന്ത്രമായും പരസ്യമായും ധൈര്യത്തോടെ സംസാരിക്കാന്‍ പങ്കെടുക്കുന്നവരോട് അഭ്യര്‍ത്ഥിക്കുന്നു. (Acts 4:29). ഈ സ്വാതന്ത്ര്യം അഭിപ്രായങ്ങള്‍ പ്രകടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ബാഹ്യ അവകാശം മാത്രമല്ല, വിശുദ്ധ പൌലോസിന്റെ വാക്കുകളില്‍, 'ദൈവം തന്നെ സ്‌നേഹിക്കുന്നവര്‍ക്ക് നന്മയ്ക്കായി എല്ലാം ചെയ്യുന്നു' എന്ന് അറിയുന്നതിനുള്ള ആഴത്തിലുള്ള ആന്തരിക സ്വാതന്ത്ര്യത്തില്‍ വേരൂന്നിയതാണ്. (Rom 8:28). നമ്മുടെ പരാജയങ്ങളില്‍പ്പോലും ദൈവത്തിന്റെ പ്രോവിഡന്‍സ് പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് വിശ്വസിച്ചുകൊണ്ട്, തീരുമാനമെടുക്കുന്നതിലെ അഭിപ്രായവ്യത്യാസങ്ങളോ തെറ്റുകളോ ഉണ്ടായാല്‍പ്പോലും, ഈ ബോധ്യം നമ്മെ ഭയത്തില്‍ നിന്ന് മോചിപ്പിക്കുന്നു.

ഈ ഇരട്ട സ്വാതന്ത്ര്യബോധംസംസാരിക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവും ദൈവത്തിന്റെ പരിപോഷണത്തില്‍ വിശ്വസിക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവുംഇതിനെ റാഡ്ക്ലിഫ് 'ക്രിസ്തീയ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ഇരട്ടത്താപ്പായി' (Double Helix) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ഈ രണ്ട് മാനങ്ങളുടെ പരസ്പരബന്ധമാണ് സഭയുടെ ദൌത്യത്തെ നിലനിര്‍ത്തുകയും അതിന്റെ അംഗങ്ങളെ ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ 'ഞാന്‍', 'ഞങ്ങള്‍' എന്ന് പറയാന്‍ പ്രാപ്തരാക്കുകയും ചെയ്യുന്നത്. വ്യക്തിത്വത്തെ അടിച്ചമര്‍ത്താതെ അതിനെ സമ്പന്നമാക്കുന്ന ഐക്യമായ കമ്മ്യൂണിയോയെക്കുറിച്ചുള്ള (communio) വിശാലമായ സഭാ ധാരണയുമായി ഇത് അനുരണനം ചെയ്യുന്നു.

• സ്വാതന്ത്ര്യവും ഉത്തരവാദിത്വവും: മനസ്സിന്റെയും ഹൃദയത്തിന്റെയും പ്രതിജ്ഞാബദ്ധമായ ഇടപഴകല്‍

സ്വാതന്ത്ര്യം ഒരു വ്യക്തിയുടെ ഏകപക്ഷീയമായ തീരുമാനങ്ങളിലല്ല, മറിച്ച് മനസ്സിന്റെയും ഹൃദയത്തിന്റെയും പ്രതിജ്ഞാബദ്ധമായ ഇടപഴക്കത്തിലാണ് നിലനില്‍ക്കുന്നത്. റാഡ്ക്ലിഫ്, സെന്റ് തോമസ് അക്വിനാസിനെ ഉദ്ധരിച്ചുകൊണ്ട്, കൃപ മനുഷ്യപ്രകൃതിയെ പരിപൂര്‍ണ്ണമാക്കുന്നതാണെന്നും, ദൈവത്തിന്റെ കൃപ മനുഷ്യരുടെ സ്വാഭാവിക കഴിവുകളിലൂടെ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നതാണെന്നും ഊന്നിപ്പറയുന്നു.

ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട്, റാഡ്ക്ലിഫിന്റെ ധ്യാനം, രണ്ടാം വത്തിക്കാന്‍ കൗണ്‍സില്‍ ആഴത്തില്‍ രൂപപ്പെടുത്തിയ, യ്വെസ് കോംഗറിന്റെ (Yves Congar) ദൈവശാസ്ത്ര ചിന്തകളുമായി പൊതുവായതും ഗൗരവമുള്ളതുമാണ്. സഭയില്‍ പീഡനം അനുഭവിച്ച കോംഗര്‍, 'ഒരു വ്യക്തി എപ്പോഴും സത്യം വിവേകത്തോടെ, അപവാദമില്ലാതെ, എന്നാല്‍ സത്യത്തിന്റെ ആധികാരിക സാക്ഷിയായി സംസാരിക്കണം' എന്ന് വാദിച്ചു. ഇത്, ബൗദ്ധിക സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് മീതെയുള്ള, എന്നാല്‍ ചെലവേറിയതായിട്ടും ആഴത്തിലുള്ള സത്യസാക്ഷിയായ സ്വാതന്ത്ര്യമാണ്.

• വിയോജിപ്പുകള്‍ക്കിടയിലെ സ്വാതന്ത്ര്യം: പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ പങ്ക്

സ്വാതന്ത്ര്യം അഭിപ്രായവ്യത്യാസങ്ങളെ തടയുന്നില്ലെന്ന് റാഡ്ക്ലിഫ് ഊന്നിപ്പറഞ്ഞു. വാസ്തവത്തില്‍, പരിശുദ്ധാത്മാവ് പലപ്പോഴും വിയോജിപ്പിനുള്ളില്‍ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നുവെന്നതാണ് സത്യം. ദൈവത്തിന്റെ ജ്ഞാനം നമ്മുടെ പരിമിതമായ മാനുഷിക ധാരണകളെ മറികടക്കുന്നതുകൊണ്ട്, പരസ്പരവിരുദ്ധമായ കാഴ്ചപ്പാടുകള്‍ എങ്ങനെ 'ന്യായീകരിക്കാം' എന്ന് ഒരു റബ്ബിയുടെ കഥയുടെ ഉദാഹരണമായി അദ്ദേഹം വിശദീകരിച്ചു. അഭിപ്രായവ്യത്യാസങ്ങളില്‍ ആത്മാവിന്റെ സാന്നിധ്യത്തോടുള്ള ഈ തുറന്ന സമീപനം, പ്രത്യയശാസ്ത്രപരമായ കാഠിന്യത്തില്‍ വീഴാതെ യഥാര്‍ത്ഥ സംഭാഷണത്തിലേര്‍പ്പെടാന്‍ സഭയെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. റാഡ്ക്ലിഫിന്റെ ഈ ചിന്തകള്‍ സിനഡാലിറ്റിയുടെ ആത്മാവുമായി ഒത്തുചേരുന്നു—വിശ്വാസത്തില്‍ ഒരുമിച്ച് നടന്നുകൊണ്ട്, പരസ്പരം ശ്രദ്ധിക്കുകയും ദൈവിക മാര്‍ഗനിര്‍ദേശത്തില്‍ വിശ്വസിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന പ്രക്രിയയാണ് സിനഡ്.

സ്വാതന്ത്ര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ ചലനാത്മകവും സംഭാഷണാത്മകവുമായ ധാരണ, കൗണ്‍സിലില്‍ നിന്നുള്ള മറ്റൊരു മഹത്തായ ഈശോസഭയിലെ ദൈവശാസ്ത്രജ്ഞനായ കര്‍ദിനാള്‍ ഹെന്റി ഡി ലുബാക്കിന്റെ ഉപദേശങ്ങളില്‍ അനുരണനം കണ്ടെത്തുന്നു. സഭ 'തനിക്കുള്ള ആശയങ്ങളേക്കാള്‍ വലിയ മനസ്സ്' വളര്‍ത്തേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകത ലുബാ ക്ക് ഊന്നിപ്പറഞ്ഞു. ഹെന്റി ഡി ലുബാക്കിന്റെ അഭിപ്രായത്തില്‍, പ്രത്യയശാസ്ത്രപരമായ വിഭജനങ്ങളെ മറികടക്കുകയും, ആത്മാവില്‍ വൈവിധ്യത്തിലൂടെ സഭയുടെ ഐക്യം നിലനിര്‍ത്തുകയും ചെയ്യുക എന്നതാണ് സത്യം. ഇതേ ദര്‍ശനം വിപുലീകരിച്ചുകൊണ്ട്, റാഡ്ക്ലിഫ്, സംഘര്‍ഷത്തെ ഭയപ്പെടാതെ, പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെ ദൈവിക പരിപോഷണം സഭയുടെ വിവേചനാധികാരത്തില്‍ എപ്പോഴും പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നുണ്ടെന്നതില്‍ വിശ്വാസം പുലര്‍ത്താന്‍ എല്ലാവരോടും അഭ്യര്‍ത്ഥിക്കുന്നു.

• ദൈവിക കൃപയും സിനഡല്‍ യാത്രയും

പ്രത്യക്ഷമായ തോല്‍വിയുടെ നിമിഷങ്ങളിലും ദൈവത്തിന്റെ പരിപൂര്‍ണ്ണത പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നു എന്നതാണ് റാഡ്ക്ലിഫിന്റെ ഏറ്റവും ആഴത്തിലുള്ള വിചിന്തനം. തോല്‍വി പോലെ തോന്നുന്നതില്‍നിന്ന് ദൈവം എങ്ങനെ നിരന്തരം നന്മ കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് വിശദീകരിക്കാന്‍ അദ്ദേഹം നിരവധി ബൈബിള്‍, ദൈവശാസ്ത്ര സ്രോതസ്സുകള്‍ ഉദ്ധരിക്കുന്നു—ആദാമിന്റെയും ഹവ്വായുടെയും പാതനത്തില്‍ നിന്നു ആരംഭിച്ച്, അവതാരത്തിലൂടെയും പുനരുത്ഥാനത്തിലേക്കുള്ള കുരിശിലേറ്റലിലേക്കുമുള്ള യാത്രയിലൂടെ. ഈ ദൈവിക പരിപോഷണത്തിലേക്കുള്ള ആത്മവിശ്വാസമാണ് സിനഡ് സമാപനത്തോടടുത്തുകൊണ്ട്, സമാധാനത്തിന്റെയും വിശ്വാസത്തിന്റെയും അടിവരയിടുന്ന ഒരു പ്രചോദനമാകുന്നത്.

14ആം നൂറ്റാണ്ടിലെ നോര്‍വിച്ചിലെ ജൂലിയന്റെ പ്രശസ്തമായ വാക്കുകള്‍, 'എല്ലാം നന്നായിരിക്കും, എല്ലാത്തരം കാര്യങ്ങളും നന്നായിരിക്കും' എന്ന് ഉദ്ധരിച്ച്, റാഡ്ക്ലിഫ്, സിനഡിന്റെ ഫലം ഉടന്‍ മനസ്സിലാകില്ലെങ്കിലും അത് ദൈവത്തിന്റെ വലിയ പദ്ധതിയുടെ ഭാഗമാണെന്ന് പങ്കെടുത്തവരില്‍ ആത്മവിശ്വാസം വളര്‍ത്തുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ സന്ദേശം ഇടയന്മാര്‍ക്കും മറ്റുള്ളവര്‍ക്കും ഒരേയേ അറിയിപ്പാണ്—അവരുടെ പ്രവര്‍ത്തനം പ്രധാനമാണെങ്കിലും, ദൈവരാജ്യത്തിലേക്കുള്ള സഭയുടെ യാത്രയില്‍ ഇത് ഒരു പടി മാത്രമാണെന്ന് അവരെ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തുന്നു.

• ഐക്യത്തിനായുള്ള സേവനത്തില്‍ സ്വാതന്ത്ര്യം

ആത്യന്തികമായി, റാഡ്ക്ലിഫിന്റെ ധ്യാനം ഐക്യത്തിന്റെ സേവനത്തിനായി സ്വാതന്ത്ര്യം പ്രയോഗിക്കണമെന്ന് ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നു. ഒരാളുടെ വ്യക്തിപരമായ സ്ഥാനത്തിനായുള്ള ആവശ്യം കൊണ്ടു സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ ചുരുക്കുന്നതിനെതിരെ അദ്ദേഹം മുന്നറിയിപ്പ് നല്‍കുന്നു. അങ്ങനെ സ്വയം 'യാഥാസ്ഥിതികതയുടെ മാപ്പ്' എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നതിന്റെ 'അഹങ്കാരം' അപകടത്തിലാകുമെന്ന് അദ്ദേഹം ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു. പകരം, യഥാര്‍ത്ഥ സ്വാതന്ത്ര്യം കേള്‍ക്കാനുള്ള വിനയം, സംസാരിക്കാനുള്ള ധൈര്യം, സഭയുടെ വിവേചനത്തെ നയിക്കാന്‍ പരിശുദ്ധാത്മാവിനെ അനുവദിക്കാനുള്ള വിശ്വാസം എന്നിവയിലൂടെയാണ് പ്രാപിക്കപ്പെടുക.

റാഡ്ക്ലിഫിന്റെ ഈ ധ്യാനം, സിനഡല്‍ പ്രക്രിയയെ ഒരു വലിയ ദൈവശാസ്ത്രപരവും ആത്മീയവുമായ ചട്ടക്കൂടിനുള്ളില്‍ സ്ഥാപിക്കുന്നു, അതില്‍ വ്യക്തിപരമായും സാമുദായികമായും വിവേചനത്തിനായി സ്വാതന്ത്ര്യം അനിവാര്യമായി കണക്കാക്കുന്നു. ദൈവത്തിന്റെ പരിപോഷണത്തില്‍ ആശ്രയിക്കാനുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആഹ്വാനം, സിനഡിന്റെ പ്രവര്‍ത്തനം എത്രയോ പ്രാധാന്യമുള്ളതായിരുന്നാലും, അത് ദൈവത്തിന്റെ വലിയ പദ്ധതിയുടെ ഒരു ഭാഗം മാത്രമാണെന്നത് നമ്മെ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തുന്നു.

• ഉപസംഹാരം

സമകാലിക ലോകത്തിന്റെ സങ്കീര്‍ണതകളിലൂടെ സഭയെ നയിക്കുമ്പോള്‍, അവസാന സിനഡ് രേഖയുടെ കരട് തയ്യാറാക്കുന്നതിനേക്കുറിച്ചുള്ള തിമോത്തി റാഡ്ക്ലിഫിന്റെ വിചിന്തനം സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടും ഉത്തരവാദിത്തത്തോടും കൂടിയ സംഭാഷണത്തിന് മാതൃകയാകുന്നു. അഭിപ്രായവ്യത്യാസങ്ങള്‍ക്കിടയിലും പരിശുദ്ധാത്മാവ് പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നുണ്ടെന്നും, നമ്മുടെ ആത്യന്തിക വിശ്വാസം ദൈവത്തിന്റെ പരിപോഷണത്തിലായിരിക്കണമെന്നുമുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉള്‍ക്കാഴ്ചകള്‍ നമ്മെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു. വിഭജനങ്ങളും ധ്രുവീകരണങ്ങളും നിറഞ്ഞ ലോകത്തില്‍, സ്വതന്ത്രതയും ഐക്യവുമുള്ള സഭയെ കുറിച്ചുള്ള റാഡ്ക്ലിഫിന്റെ കാഴ്ചപ്പാട് സമയോചിതവും അത്യാവശ്യവുമാണ്.