നെവിന് കളത്തിവീട്ടില്
ജെര്മെയിനെ ദൂരെ കാണാന് തുടങ്ങിയതും രണ്ടാനമ്മയ്ക്കു ദേഷ്യം ഇരച്ചു തുടങ്ങി. വീട്ടുമുറ്റത്ത് എത്താറായതും അവര് ഓടിച്ചെന്നു ജെര്മെയിനെ അടിക്കാന് തുടങ്ങി. ''എടി, നീ ആടുകളെ തനിച്ചാക്കിയിട്ട് പള്ളിയില് പോയല്ലേ, ഈ ആടുകളെ വല്ല ചെന്നായയോ പിടിച്ചോണ്ട് പോയാല് നീ സമാധാനം പറയോ. അവള് ഒരു പുണ്യാളത്തി വന്നിരിക്കുന്നു.''
ജെര്മെയിന് എതിര്ത്തൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. അവള് എല്ലാ പ്രഹരങ്ങളും ഏറ്റുവാങ്ങി, എല്ലാ ചീത്തവിളികളും കേട്ടുകൊണ്ട് അവിടെ തന്നെ നിന്നു. അവള് കരയുന്നുണ്ടെങ്കിലും ചുണ്ടില് നിന്നും ഒരു ശബ്ദവും പുറത്തുവന്നില്ല. മനസ്സില് തന്റെ രണ്ടാനമ്മയോടു ദേഷ്യവും തോന്നിയില്ല. അവള് അങ്ങനെയാണ്. അവളുടെ ഈശോ അവളോട് അങ്ങനെയാ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത്. അവള് മറിച്ചൊന്നും ചെയ്യില്ല. ഒടുവില് അമ്മ ഉള്ളിലേക്ക് പോയപ്പോള് അവള് അടികൊണ്ടു തളര്ന്ന ദേഹവും വലിച്ചുകൊണ്ടു തന്റെ കിടക്കയ്കരികിലുള്ള കുരിശുരൂപത്തിന്റെ മുന്നിലെത്തി. എന്നിട്ട് ഈശോയോടു പ്രാര്ത്ഥിച്ചു.
''എനിക്ക് വേദനയൊന്നും ഇല്ല ഈശോയെ, ഇതിലും വലുത് നീ സഹിച്ചതല്ലെ, ഈ മുറിവൊക്കെ പെട്ടെന്ന് മാറിക്കൊള്ളും. എന്റെ അമ്മേനോട് പൊറുക്കണമെ. എല്ലാം ഞാന് കാരണമല്ലെ. ഞാനല്ലെ ആടുകളെ തനിച്ചാക്കി പോയത്. സാരില്ല.''
പിറ്റേന്ന് അതിരാവിലെ തന്നെ ജെര്മെയിന് എഴുന്നേറ്റു. ഇന്നലത്തെ അടിയുടെ വേദനയെല്ലാം ഇപ്പോഴാണ് ശരിക്കും അറിയുന്നത്. അവള് പ്രയാസപ്പെട്ട് മുട്ടുകുത്തി പ്രാര്ത്ഥിച്ചു. രണ്ടാനമ്മ ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്ത പോലെ ആലയുടെ മുന്നില് തന്നെ നില്പുണ്ട്. ജെര്മെയിനുള്ള ഉണക്ക റൊട്ടിയും കമ്പിളിയും കൊടുത്തിട്ട് അവളോട് പറഞ്ഞു, ''ഇനി മുതല് ആടിനെ മേയ്ക്കാന് ബുക്കോണ്വനത്തിലേക്ക് പോയാല് മതി.'' ആട്ടിടയര് പൊതുവെ പോകാന് മടിക്കുന്ന സ്ഥലമാണത്. ചെന്നായ്ക്കളുടെ സങ്കേതമാണവിടം. ആടുകള്ക്ക് എന്ത് സംഭവിച്ചാലും വേണ്ട, ജെര്മെയിനെ വല്ല ചെന്നായയും പിടിച്ചാല് ഈ ശല്യം അങ്ങ് ഒഴിഞ്ഞു കിട്ടുമല്ലൊ എന്നായിരുന്നു അവരുടെ മനസ്സില്.
രണ്ടാനമ്മയുടെ ക്രൂരത മനസ്സിലാകാതെ ജെര്മെയിന് വനത്തിലേക്ക് ആടുകളുമായി നടന്നു. വനത്തിന്റെ അടുക്കല് എത്തിയപ്പോള് തന്നെ ചെന്നായ്ക്കളുടെ ഓരിയിടലും കാല് പെരുമാറ്റവും കേട്ട് ആടുകള് ഭയന്നു. ചെന്നായ്ക്കളുടെ കണ്ണുകള് ജെര്മെയിന് പുല്ലുകള്ക്കിടയില് കണ്ടു. എങ്കിലും അവള്ക്ക് ഭയമില്ല. കാരണം അവളുടെ നല്ലിടയനായ ഈശോയില് അവള്ക്കു വിശ്വാസമുണ്ടായിരുന്നു. അതങ്ങനെ തന്നെ സംഭവിച്ചു. പലരുടെയും ആടുകളെ ചെന്നായ പിടിച്ചെങ്കിലും, ഒരിക്കല് പോലും ജെര്മെയിന്റെ ആടുകളുടെ അടുക്കല് അവ വന്നില്ല. ഒരിക്കല് കൂട്ടംവിട്ട ഒരു കുഞ്ഞാടിന്റെ അടുക്കലേക്ക് ചെന്നായ്ക്കള് ഓടിവന്നെങ്കിലും എന്തോ കണ്ടു ഭയന്നിട്ടെന്നപോലെ അവ ഓടി മറഞ്ഞു. അവള് പതിവുപോലെ തന്റെ ഇടയവടി നാട്ടിവച്ചു ദേവാലയത്തില് കുര്ബാനയ്ക്കു പോയി. എങ്കിലും ഒരാടിനെ പോലും ചെന്നായ്ക്കള് ഉപദ്രവിച്ചില്ല.
(തുടരും...)