'പാവങ്ങളുടെ പിതാവ്' എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്ന തൃശൂര്‍ ആര്‍ച്ചുബിഷപ്പ് ഡോക്ടര്‍ ജോസഫ് കുണ്ടുകുളം അതിരൂപതയിലെ ചിറ്റാട്ടുകര പള്ളിയില്‍ കൊച്ചച്ചനായി സേവനം അനുഷ്ഠിക്കുന്ന കാലം.
ഒരു ദിവസം ഉച്ചതിരിഞ്ഞു കാപ്പികുടി കഴിഞ്ഞ് അച്ചന്‍ കോണിപ്പടിയിറങ്ങി താഴേക്കു വരുകയാണ്. ആ സമയത്തു അതാ പള്ളിമുറ്റത്തേക്ക് മുപ്പത്തെട്ടുകാരനായ തോമസ് എന്ന പിതാവും പിറകെ അയാളുടെ രണ്ടു കുട്ടികളും ധൃതിപ്പെട്ടു വരുന്നു. വേവലാതി പൂണ്ട മുഖങ്ങള്‍. അവര്‍ തിടുക്കത്തില്‍ പള്ളിയകത്തേക്ക് കയറുന്നു. ഓടിയാണ് കയറിയത്. തോമസ് പാവപ്പെട്ടവനും കൂലിപ്പണിക്കാരനുമാണ്.
വിജനമായ ദേവാലയം. അക്കാലത്തു പള്ളികളില്‍ രാവിലെ മാത്രമേ കുര്‍ബാനയുള്ളൂ. ഈ അസമയത്തു കുട്ടികള്‍ എന്തിനാണ് ഓടിയെത്തിയത്? അവര്‍ എന്തു ചെയ്യുന്നു? അറിയാനുള്ള ആകാംക്ഷയോടെ അച്ചന്‍ ഇറങ്ങി വന്ന് അവര്‍ കാണാതെ പള്ളിയുടെ വാതില്‍ക്കല്‍ ചെന്ന് എത്തിനോക്കി.
അസമയത്തു കുട്ടികള്‍ എന്തിനാണ് ഓടിയെത്തിയത്? അവര്‍ എന്തു ചെയ്യുന്നു? അറിയാനുള്ള ആകാംക്ഷയോടെ അച്ചന്‍ ഇറങ്ങി വന്ന് അവര്‍ കാണാതെ പള്ളിയുടെ വാതില്‍ക്കല്‍ ചെന്ന് എത്തിനോക്കി.
നോക്കിയപ്പോള്‍ കണ്ട കാഴ്ച. തോമസ് എന്ന പിതാവ് തിരുസക്രാരിയില്‍ നോക്കി കൈകള്‍ വിരിച്ചു ഉള്ളുരുകി പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നു. അതുപോലെ കൊച്ചുകുട്ടികള്‍ അപ്പന്റെ മുന്നിലായി മുട്ടുകുത്തി കുരുന്നു കൈകള്‍ വിരിച്ചു പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നു.
കുട്ടികളുടെ കൈകള്‍ കഴച്ചിട്ടു താണുപോകുമ്പോള്‍ തോമസ് ആ കുഞ്ഞിക്കൈകളെ താങ്ങി ഉയര്‍ത്തി കൊടുക്കുന്നു. തോമസിന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നു. ഉള്ളുചുട്ട പ്രാര്‍ഥന!
തോമസിന്റെ ഭാര്യ - കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ അമ്മ - രോഗം മൂര്‍ച്ഛിച്ച് ബോധമറ്റ് മരണാസന്നയായി കിടക്കുകയാണ്. തോമസിന്റെ അനുജന്‍ ഡോക്ടറെ വിളിക്കാന്‍ പോയിരിക്കുന്നു. മറ്റൊരാശ്രയമില്ലാതെ അപ്പനും മക്കളും ദേവാലയത്തിലേക്ക് ഓടിയെത്തിയിരിക്കുന്നു. സക്രാരിയിലെ ഡോക്ടറെ കാണാന്‍ - നേരിട്ടു കാര്യങ്ങള്‍ പറയാന്‍.
അവര്‍ മൂന്നു പേരും പ്രാര്‍ഥന കഴിഞ്ഞു പുറത്തു വന്നു. രണ്ടു ദിവസം മുമ്പ് അന്ത്യകൂദാശ കൊടുത്ത കുണ്ടുകുളം അച്ചന്‍ ഭാര്യയുടെ രോഗവിവരം ചോദിച്ചു.
''വളരെ കൂടുതലാണച്ചോ. ഓര്‍മ്മ പോയി. ശ്വാസമെടുക്കാനും ബുദ്ധിമുട്ട്.'' ഹൃദയം തകര്‍ന്ന് കണ്ഠമിടറിയാണ് അത്രയും പറഞ്ഞത്.
അച്ചന്‍ സാന്ത്വനപ്പടുത്തി. ''ഞാന്‍ പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നുണ്ട്. ധൈര്യമായിട്ടു പോ! ... മക്കളേ! ഒന്നും പേടിക്കേണ്ട.''
തിരിച്ചു പോകാനായി അവര്‍ മൂന്നു പേരും മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങിയപ്പോള്‍, അനുജന്‍ അതാ ഓടിക്കിതച്ചു വരുന്നു. മരണവാര്‍ത്ത അറിയിക്കാനായിരിക്കുമോ? കുടുംബനാഥ കൂടുവിട്ടുപോയോ? തോമസ് സ്തംഭിച്ച മട്ടില്‍ പകച്ചു നില്‍ക്കുന്നു. അയാള്‍ക്കു തലകറങ്ങുന്നതുപോലെ തോന്നി. ഉല്‍ക്കണ്ഠ മുറ്റിയ നിമിഷങ്ങള്‍!
അപ്പോഴേക്കും അനുജന്‍ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു: ''ചേട്ടാ, ചേട്ടത്തിക്ക് ഇപ്പോള്‍ സുഖമുണ്ട്. ഓര്‍മ്മ വന്നു. ചേട്ടനേയും കുട്ടികളേയും കാണണമെന്ന്.''
ഉള്ളുരുകി കരഞ്ഞു വിളിച്ചപ്പോള്‍, സക്രാരിയിലെ ദിവ്യനാഥന്‍ മരണത്തെ മാറ്റി നിര്‍ത്തി, ആ അമ്മയ്ക്ക് ജീവന്‍ കൊടുത്തു.
(തുടരും)
